Harvest Time!
Op 28 mei zijn we dan uiteindelijk toch kunnen vertrekken richting Hobart, Oklahoma waar voor onze crew het startschot werd gegeven voor de oogst. De tarwe was nog niet helemaal rijp, dus kregen we nog even vrijaf voor een weekendje Fort Worth en Dallas, Texas. Op 7 juni zijn we er dan eindelijk kunnen invliegen met de nieuwe combines! Ook dit jaar heeft de familie Beckley opnieuw geïnvesteerd in 6 nieuwe John Deere S770 combines, 6 nieuwe Macdon maaiborden (12m breed), en 3 nieuwe John Deere 8320R tractoren. De eerst landbouwer waarvoor we het graan hebben afgereden was Korey Setzer, hij had ongeveer een 1000ha tarwe voor ons om te oogsten. De opbrengsten bij hem waren ongeveer, (na wat rekenwerk, want hier gebruiken ze bushel per acre…) tussen de 1350 en 2700kg/ha. Na die 1000ha verplaatsten we ons naar Sentinel (naburig dorp) waar we ongeveer een 200-250 ha (schat ik) hebben afgereden voor Sky Wilson. Hier lagen de opbrengsten al wat hoger en was het gemiddele 3250kg/ha. Maar het was ook minder plezant om te oogsten. Josh en ik ons op deze percelen verschillende keren vast gereden (ja, deze keer zijn er wel foto’s ). In tegenstelling tot wat ik gewend ben op onze zandgrond met ploegzool waarop je soms kan blijven verder ploeteren, zakten we hier zonder pardon naar beneden in deze “red dirt”, zowat roest bruine grond. Dat was precies drijfzand! Wanneer je merkte dat je begon weg te zakken en je snel achteruit wou rijden, was je al verloren. En we hebben goed vast gezeten, de tractor alleen kreeg er ons niet altijd uit, er moest een extra knik-tractor aan te pas komen. Josh heeft behoorlijk diep gezeten, waardoor zijn trap op de combine al krom staat. De tussenstand tussen mij en hem staat nu op 2-4. En wat ik zoal heb gezien op de facebook pagina’s van andere custom harvesters, waren wij lang niet de enige.
Op 15 juni was de klus geklaard in Oklahoma, en hebben we de 17de juni de combines verhuisd richting Spearman, Texas. (ritje van 300km) Eerst keer uitzonderlijk vervoer voor mij hier in de VS, en ik reed voorop in het konvooi… in de namiddag teruggekeerd naar Hobart om de rest van het materiaal op te halen. In tegenstelling wat we normaal doen (tractor en overlaadwagen op de oplegger), hebben we dit jaar een “experimantal graincart” van de firma Brent, dat we mogen uittesten. En deze heeft ipv een tandem onderstel, welke wel op de oplegger past (zie foto) nu 1 as met 1250mm brede banden, deze past er niet op, en moet apart vervoerd worden (ongeveer 4,6m breed!), daarvoor was ik toch wel wat zenuwachtig, aangezien er een minimum aan begeleiding is.
De verhuis is vlot verlopen en ondertussen zijn we nu volop aan het oogsten hier in Texas, op mooie vlakke velden zonder terassen (lichte heuvelvorming in het land om het waterpijl te controleren) en wash-outs (greppels in het land die ontstaan door het wegspoelen van grond) waar je over en omheen moet rijden… die we in Oklahoma wel hadden
Hier in Spearman zijn we aan het werk voor James Connelly, die veel velden heeft met irrigatie systemen (pivots), waar voornamelijk mais is gezaaid, en de tarwe in de hoeken van die velden. Hier in Texas liggen de opbrengsten al wat hoger en gaan we richting de 4000 á 4500kg/ha. Graan dat gezaaid is op irrigatieland kan soms tot 6500kg/ha opbrengen.
Ook zijn we een 3de combine gaan ophalen in Colby (Kansas), waarmee Blake (Josh zijn oudste zoon, 14j) nu mee aan het oogsten is. De reden hiervoor is dat Jim Deibert, van JKD Harvesting (collega loonwerker uit Colby), die in de buurt aan het werk is, onze hulp had gevraagd om te helpen met 1 extra combine, een job die Josh mij heeft toegewezen. Zo heeft JKD Harvesting ook ons geholpen met hun vrachtwagens voor het transport van het graan, terwijl onze vrachtwagens het vorig graanveld niet konden verlaten aangezien het nog te nat was.
Terwijl ik dit verslag aan het typen was in mijn combine (dank u, gps!), kreeg ik een foutmelding ivm met mijn transmissie, mijn rijsnelheid werd beperkt tot 10km/h. Dus de meest gangbare techniek leek mij om de combine eens opnieuw op te starten in de hoop dat die foutcode zou verdwijnen, HELAAS! Nu wou de combine helemaal niet meer rijden… dus dan maar een paar telefoontjes gepleegd met de mannen van John Deere, enkele diagnoses uitgevoerd zodat ze precies wisten waar de fout zat en wat ze nodig hadden. Om 13u viel ik stil, en om 18u50 was ik terug aan het rijden dankzij de mensen van John Deere Harvest Support (die 2u van mij verwijderd waren) . Uiteindelijk bleek het 1 sensor te zijn op mijn transmissie die zei :”sorry vriend, game over….”
Elk jaar sturen de fabrikanten van oogstmachines (John Deere, Case, Macdon, enz..) een x aantal opleggers met wisselstukken naar strategische plaatsen, samen met een hele hoop techniekers die ervoor proberen zorgen dat de oogst vlot verloopt.
Ondertussen staat de teller op “mijn” combine op 170 dors uren, en 1150 hectaren.
Ziezo, dit was deel 3.
Adiós en tot de volgende!
Bas De Rycke
” Den Amerikaan”
– We Harvest the crops that feed the world-
Mochten er al mensen zijn die ook graag een stage in de VS zouden volgen via The Ohio Program (loonwerk, akkerbouw, rundvee, gewassen, bloemisterij en dergelijke…, en graag al wat info willen winnen, kunnen een mail sturen naar beardmore.4@osu.edu (uiteraard in het Engels)